بررسی اثرات گرشگری بر ارتقای شاخص های رفاه اجتماعی (مورد مطالعه: روستای اونار و کوجنق، شهرستان مشگین شهر)

رفاه اجتماعی مهم ترین بخش مفاهیم توسعه پایدار را تشکیل می دهد که امکان تامین نیازهای نسل امروز بدون از بین بردن توانمندی های نسل آینده برای دست یابی به نیازهایشان را فراهم می کند و توسعه و شکوفایی صنعت گردشگری روستایی می تواند به عنوان کاتالیزوری کارآمد برای بازسازی و ارتقای شاخص های رفاه اجتماعی در مناطق روستایی مطمح نظر قرار گیرد و هدف این مقاله بررسی اثرات گردشگری در ارتقای شاخص های رفاه اجتماعی در مناطق روستایی شهرستان مشگین شهر می باشد. این تحقیق از لحاظ هدف، توسعه ای، و از لحاظ ماهیت، توصیفی و پیمایشی و نیز از نوع علی-مقایسه ای و تحلیلی است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه روستاییان ساکن در روستای نمونه گردشگری  اونار می باشد. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و بر اساس فرمول کوکران، تعداد نمونه مناسب برای این تحقیق 331 نفر بدست آمد؛ از سویی، برای برابری در آزمون و نتیجه، 331 نفر از روستاییان ساکن در روستای فاقد گردشگری کوجنق به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. این تحقیق به روش پیمایشی با استفاده از پرسش نامه انجام گردیده است روایی صوری پرسش نامه توسط پانل متخصصان مورد تایید قرار گرفت. مطالعه راهنما در منطقه مشابه جامعه آماری با تعداد30 پرسش نامه صورت گرفت و با داده های کسب شده و استفاده از فرمول ویژه کرونباخ آلفا در نرم افزار spss، پایایی پرسش نامه تحقیق 79/0 بدست آمد. نتایج آزمون t در ارتباط با ویژگی های شاخص های رفاه اجتماعی دو گروه نشان داد که همبستگی توسعه گردشگری در تمامی مولفه های ارتقای شاخص های رفاه اجتماعی به جز عضویت در تشکل های مدنی، امنیت اجتماعی و رضایتمندی شغلی در قالب فرضیه تحقیق به اثبات رسید در نهایت، با توجه به نتیجه پژوهش پیشنهادات کاربردی ارائه شده است.